🌚 Polityk O Skrajnych Poglądach
Hasło krzyżówkowe „skrajność w poglądach i metodach postępowania” w leksykonie szaradzisty. W naszym słowniku definicji krzyżówkowych dla wyrażenia skrajność w poglądach i metodach postępowania znajduje się tylko 1 opis do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. i Przemysław Czarnek i Piotr Patkowski Przemysław Czarnek nawet w radykalnym skrzydle PiS uchodzi za postać o skrajnych poglądach. Ostatnio minister edukacji i nauki znów ma swoje pięć minut, bo przyjęło się, że czerwiec jest miesiącem społeczności LGBT. Na dodatek w ostatnią sobotę przez Warszawę przeszła Parada Równości, co oczywiście nie uszło uwadze Przemysława Czarnka. Polityk PiS jednak sam ma pewien problem. Chodzi o jego jedną fotkę. To kłopotliwe zdjęcie wywoła burzę, bo choć Przemysław Czarnek oburza się LGBT, to na obrazku widać, jak sam przytulał młodego blondyna związanego z partią rządzącą. Chodzi o podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - Piotra Patkowskiego. Przemysław Czarnek za chwilę będzie przeżywać piekielnie ciężkie chwile. Posłowie Koalicji Obywatelskiej właśnie złożyli wniosek o jego odwołanie. - Minister Czarnek musi odejść, jest ministrem złym i szkodliwym, pełnym pogardy i agresji. Jego wypowiedzi o młodzieży, o części polskiego społeczeństwa dyskwalifikują go nawet jako parlamentarzystę, nie mówiąc o tym, że go w pełni dyskwalifikują jako osobę, która ma odpowiadać za przyszłość polskich dzieci - argumentowała Barbara Nowacka. - Po dewastacji polskiego systemu oświaty przez panią minister Zalewską, która zlikwidowała gimnazja, rozpoczęliśmy podróż do ciemnogrodu. Przemysław Czarnek jest ministrem, który próbuje cofnąć nas do czasu obskurantyzmu, do czasów nietolerancji, do czasów, w których nie liczono się z prawami człowieka - wtórował jej Rafał Grupiński. Wcześniej minister edukacji i nauki na antenie TVP w skandaliczny sposób odniósł się do Parady Równości, która przeszła ulicami Warszawy. - Widzieliście zdjęcia z "Parady Równości", a to z równością nie ma nic wspólnego. Widzieliście tam osobników ubranych dziwacznie, mężczyznę ubranego jak kobieta, czy to są ludzie normalni państwa zdaniem? - wypalił. Okazuje się jednak, że Przemysław Czarnek ma jeszcze jeden problem. Chodzi o jego starą fotkę z Piotrem Patkowskim. Widać na niej, jak przytula tego młodego blondyna związanego z obozem PiS. Wiadomo oczywiście, że zdjęcie nie ma żadnego podtekstu erotycznego, ale jednak w kontekście poglądów i wypowiedzi ministra edukacji i nauki może szokować. ZOBACZ TAKŻE: Antoni Macierewicz pod kościołem. Jak go zobaczysz, padniesz! To naprawdę on! [Zdjęcia] Zdjęcie Przemysława Czarnka z Piotrem Patkowskim znaleźli w odmętach internetu Młodzi Demokraci. Z "Dziennika Wschodniego" dowiadujemy się natomiast, że fotografia autorstwa Krzysztofa Mazura zrobiona została podczas jednego z wieczorów wyborczych PiS. Widać, że między panami jest prawdziwa męska przyjaźń. CZYTAJ TAKŻE: Edyta Lewandowska z Wiadomości TVP została zapytana o seks. Jej mąż pogodynek to straszny farciarz Michał Bilewicz zauważa, że partie popierane przez osoby o skrajnych poglądach zwykle nie dochodzą do władzy. Są więc zawsze w opozycji. "Jeśli ktoś popiera np. Konfederację albo Komunistyczną Partię Polski, nie ma dużych szans, że jego reprezentanci będą rządzili" - komentuje. Skieruję oficjalne pismo do pana marszałka Grodzkiego z prośbą o spotkanie. Skieruję także podobne pisma do wszystkich klubów i kół senackich - zapowiedział poseł PiS Bartłomiej Wróblewski, który został wybrany przez Sejm na Rzecznika Praw Obywatelskich. Przed nim teraz oczekiwanie na akceptację przez izbę wyższą. - Trzeba przełamać pat - uważa Wróblewski będzie gościem piątkowego programu "Sprawdzam" w TVN24. Poseł Prawa i Sprawiedliwości Bartłomiej Wróblewski został w czwartek wybrany przez Sejm na Rzecznika Praw Obywatelskich. Za kandydatem PiS na ten urząd było 240 posłów, 201 było przeciw. Teraz jego kandydaturą zajmie się w piątek rozmawiał z dziennikarzami w Sejmie. Podziękował na początku tym posłom, którzy nie należą do większości sejmowej, a oddali na niego głos lub wstrzymali się. - Co także jest wyrazem pewnego rodzaju sympatii - ocenił poseł głosowania na Bartłomieja trzeba przełamać patBartłomiej Wróblewski przekonywał, że jeśli Senat zatwierdził jego wybór na RPO, to będzie rzecznikiem "praw i wolności wszystkich Polaków". - Nie będę rzecznikiem ani rządu, ani opozycji. Będę stał tylko i wyłącznie po stronie obywateli - powtórzył wcześniejsze W najbliższych dniach skieruję oficjalne pismo do pana marszałka (Senatu, Tomasza - red.) Grodzkiego z prośbą o spotkanie. Skieruję także podobne pisma do wszystkich klubów i kół senackich. Będę starał się w kolejnych tygodniach spotkać się z możliwie wieloma paniami i panami senatorami. Zależy mi na rozmowie i że w rozmowach "będzie starał się zwrócić uwagę wszystkich senatorów, że w interesie Polski jest zrzucenie na moment politycznych pancerzy". - Trzeba przełamać pat związany z wielomiesięcznymi trudnościami w osiągnięciu porozumienia, ze nawet jeśli istnieją wątpliwości niektórych pań czy panów senatorów, dotyczących mojej aktywności politycznej, że jestem w stanie - jeśli zostanę wybrany na Rzecznika - wzbić się ponad wcześniejsze różnice i być osobą niezależną - o którym wspomniał Wróblewski, trwa od września 2020 ubiegłego roku, kiedy skończyła się kadencja Adama Bodnara na stanowisku Rzecznika Praw Obywatelskich. Od tego czasu parlament już trzykrotnie próbował wybrać jego jest posłem Prawa i Sprawiedliwości. Gdy Trybunał Konstytucyjny zajmował się przepisami aborcyjnymi, był reprezentantem wnioskodawców. We wrześniu ubiegłego roku został zawieszony w prawach członka partii za złamanie dyscypliny klubowej, głosując przeciwko nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt. W listopadzie zawieszenie zdjęcia głównego: TVN24 Teorie i podejścia badawcze w nauce o stosunkach międzynarodowych / Theories and Approaches in International Relations Discipline Naukowcy nakreślili ukryty "podpis psychologiczny" dla ludzi o skrajnych poglądach. Nowe badanie sugeruje, że szczególna mieszanka cech osobowości i sposobu, w jaki nasz mózg przyjmuje podstawowe informacje silnie wpływa na kształtowanie ekstremistycznych poglądów w zakresie nacjonalizmu czy religijnego Co powoduje radykalne poglądy?Te cechy psychiczne obejmują gorszą pamięć roboczą i wolniejsze "strategie percepcyjne" - nieświadome przetwarzanie zmieniających się bodźców, takich jak kształt i kolor - a także tendencje do impulsywności i poszukiwania kombinacja cech poznawczych i emocjonalnych przewiduje poparcie przemocy dla ideologii danej osoby, zgodnie z ustaleniami opublikowanymi niedawno w "Philosophical Transactions of the Royal Society B".Badanie przedstawia również "psychologiczne podpisy", które leżą u podstaw zaciekłego konserwatyzmu politycznego, a także dogmatyzmu ludzi, którzy mają ustalony światopogląd i są odporni na argumenty i a liberalizm. Skąd biorą się różnice?Psychologowie odkryli, że konserwatyzm jest powiązany z poznawczą "ostrożnością": powolnym i dokładnym, nieświadomym podejmowaniem decyzji, w porównaniu z szybkimi i nieprecyzyjnymi "strategiami percepcyjnymi", które można znaleźć w bardziej liberalnych umysłach. Mózgi bardziej dogmatycznych ludzi wolniej przetwarzają dowody percepcyjne, ale są bardziej trudności ze złożonym przetwarzaniem myślowym mogą podświadomie popychać ludzi w kierunku skrajnych doktryn, które dostarczają jaśniejszych, bardziej zdefiniowanych wyjaśnień świata, czyniąc ich podatnymi na toksyczne formy dogmatycznych i autorytarnych ideologii - powiedział dr Leor Zmigrod, główny autor badań z Wydziału Psychologii w CambrRT @MariuszGierej: Poznajcie? Lider ruchu antyszczepionkowego. Towarzysz Korwina, Sommera i Konferencji. Czekam, aż Iwanka zmobilizują i będzie robił selfi z okopu. Wyborcy o skrajnych poglądach zarówno lewicowych jak i prawicowych charakteryzują się pewnego rodzaju naiwnością i łatwowiernością.🤷♂️ . 18 Feb 2023 09:55:29
PolitykaTunezyjczyk Sami A. został wydalony z Niemiec w wyniku próby ominięcia procedur - twierdzą sędziowie. Władze Nadrenii Północnej-Westfalii twardo się wydaniu przez sąd postanowienia, że wydalony z kraju Sami A. ma znów zostać przywieziony do Niemiec, nasiliła się presja na polityków. Prezes Wyższego Sądu Administracyjnego w Münster, Ricarda Brandts, oświadczyła, że deportowanie mieszkającego wcześniej w Bochum Tunezyjczyka, domniemanego ochroniarza Bin Ladena, uznanego przez specsłużby za osobę stwarzającą zagrożenie dla kraju, stanowiło „znaczące przekroczenie granic ustanowionych przez państwo prawa”. Sądowi administracyjnemu w Gelsenkirchen świadomie nie udzielono informacji dotyczących podsądnego, by utrudnić w ten sposób wydanie niewygodnej dla władz decyzji – twierdzi Ricarda Brandts. Radzi innym sędziom, by na razie nie polegali na tym, co deklarują władze. Na zapytanie sądu w sprawie planów deportacji islamisty Federalny Urząd ds. Migracji i Uchodźców (BAMF) poinformował 11 lipca, że lot czarterowy, którym Sami A. miał zostać przetransportowany 12 lipca do Tunezji został odwołany. Władze nie poinformowały jednak sędziów, że wynajęły inny samolot na 13 lipca. Kiedy więc 13 lipca rano BAMF otrzymał faksem postanowienie sądu o wstrzymaniu deportacji ze względu na grożące Sami'emu A. w Tunezji tortury, samolot z islamistą na pokładzie znajdował się już w tunezyjskiej przestrzeni powietrznej. Państwo prawa chroni także swoich przeciwników Ricarda Brandts uważa, że przypadek ten stawia pod znakiem zapytania stan państwa prawa, szczególnie w kwestii podziału władzy i skutecznej ochrony prawnej. Państwo prawa musi działać skutecznie nawet w przypadku osób zagrażających bezpieczeństwu publicznemu, kryminalistów oraz terrorystów, zapewniając im ochronę prawną oraz poszanowanie praw człowieka – podkreśla prawniczka i dodaje, że "państwo prawa zbudowane jest na tym, że chroni i prawa mniejszości, i nawet prawa tych, którzy państwa prawa nie szanują". Słowa te skomentował minister spraw wewnętrznych Nadrenii Północnej-Westfalii Herbert Reul (CDU) w rozmowie z dziennikiem "Rheinische Post". Jego zdaniem prawnicy powinni mieć na uwadze, że "ich decyzje muszą być zgodne ze społecznym poczuciem prawa". Herbert Reul wątpi, czy tak jest w tym przypadku. Jeśli obywatele nie rozumieją decyzji sądu, stanowi to wodę na młyn osób o skrajnych poglądach – dodał minister. Przewodniczący Niemieckiego Stowarzyszenia Prawników Ulrich Schellenberg jednak skrytykował takie poglądy jako "wysoce niestosowne". Sprawa robi się niewygodna również dla innego członka nadreńskiego gabinetu, ministra ds. integracji i uchodźców Joachima Stampa (FDP). Ze strony opozycji słychać pierwsze głosy, że powinien wziąć na siebie odpowiedzialność za przeprowadzoną w trybie przyspieszonym i bez wiedzy sędziów deportację oraz podać się do dymisji. Lider opozycji Thomas Kutschaty (SPD) zarzucił Stampowi w rozmowie z rozgłośnią Deutschlandfunk, że "świadomie próbował przechytrzyć wymiar sprawiedliwości". Domagał się również przeprosin ze strony gabinetu Nadrenii Północnej-Westfalii. Stamp przyznał wprawdzie na konferencji prasowej w czwartek, że "nastąpiły błędy w komunikacji" między sądem a władzami i że "przypadek taki nie może się powtórzyć". Odmówił jednak ustąpienia ze swojego stanowiska. Joachim Stamp (z lewej) znalazł się pod polityczną presjąImage: picture-alliance/dpa/F. Gambarini Także szef rządu Nadrenii Północnej-Westfalii Armin Laschet (CDU) broni Joachima Stampa. Według niego, minister działał "całkowicie zgodnie z prawem". Chodzi tu o deportację pierwszej od 11 lat osoby uznanej za niebezpieczną, umieszczoną na szczycie listy osób zagrażających Republice Federalnej Niemiec – mówił Armin Laschet w Deutschlandfunk. Jednocześnie zadeklarował, że postąpi zgodnie z decyzją sądu. Wiceprzewodniczący FDP Wolfgang Kubicki z kolei zarzucił szefowi niemieckiego MSW Horstowi Seehoferowi "niewiarygodne zaniechania". Podległy ministrowi Federalny Urząd ds. Migracji i Uchodźców (BAMF) do dziś nie dostarczył wymaganego przez sąd administracyjny w Gelsenkirchen pisma, tak zwanej noty werbalnej, "z gwarancją, że Sami A. nie będzie poddany torturom w tunezyjskim więzieniu”. Tylko co dalej? Wyższy Sąd Administracyjny w Münster zdecydował, że deportacja była niezgodna z prawem, zaś Sami A. musi w związku z tym wrócić do Niemiec. Miasto Bochum i tamtejszy Urząd ds. Cudzoziemców wprawdzie mogą się jeszcze odwołać do Federalnego Sądu Administracyjnego, ale nie będzie to miało raczej żadnego wpływu na realizację postanowienia. Jedna rzecz jednak pozostaje niejasna: jak Sami A. ma wrócić do Niemiec. Tunezyjskie władze zwolniły wprawdzie islamistę z aresztu, ale zabrały paszport 42-latka i prowadzą przeciwko niemu dochodzenie. Tamtejszy wymiar sprawiedliwości powołuje się na suwerenność kraju i prawo do osądzania swoich obywateli. Miasto Bochum deklaruje, że w tym przypadku nic już więcej nie może zrobić. (dpa,afp/jak)
Środa, 21 października 2009 (21:27) Osoby o skrajnych poglądach są bardziej skłonne do publicznego ich wyrażania - głoszą psychologowie z Uniwersytetu Stanowego Ohio. Badania pokazują, że "ekstremiści" - po którejkolwiek stronie by się nie znajdowali - są przekonani, że ich zdanie podziela znacznie więcej osób, niż to w istocie ma miejsce. Skąd to złudzenie? Okazuje się, że do swoich stronników zaliczają wszystkich, którzy choćby bardzo delikatnie, ale jednak skłaniają się na ich stronę. Tych umiarkowanych jest w sumie zdecydowanie więcej, ale w gorączce sporów - nie tylko politycznych, ale choćby obyczajowych - dają się nieco zdominować przez tych, którzy aktywnie wygłaszają opinie, protestują, chodzą na demonstracje. Autorzy badań twierdzą, że ten mechanizm przyczynia się do polaryzacji sceny politycznej w Stanach Zjednoczonych.
Lista tagów dla wyrazów bliskoznacznych słowa poglądy: synonimy słowa poglądy, inaczej o poglądach, synonim poglądów, inaczej poglądy, wyrazy bliskoznaczne słowa poglądy, synonimy wyrazu poglądy, inne określenia słowa poglądy.Polityk o skrajnych poglądach krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. Irlandzki dramaturg i myśliciel George Bernard Shaw zapewniał: „nie widziałem w Rosji ani jednej niedożywionej osoby: młodej lub dorosłej", francuski polityk, dwukrotny premier, Edouard Herriot kategorycznie zaprzeczał „kłamstwom burżuazyjnej pra-50 Pclling, Henry M., The Brirish Communist Party, wyd. 2, I .ondyn: A&C Black, str. 29. Witold Jurasz PiS przejmie władzę w sytuacji, w której bezpieczeństwo Polski po raz pierwszy w historii po 1990 r. nie jest rzeczą oczywistą. Skrajności w polityce są zazwyczaj szkodliwe. W polityce zagranicznej są szkodliwe zawsze. Dobrze, że politykę zagraniczną prowadzić będzie ugrupowanie, które w polityce zagranicznej skrajnym nie jest. Ponad 25 lat temu Joanna Szczepkowska, występując w reżimowej jeszcze wówczas telewizji, stwierdziła komentując wynik wyborów, iż „4 czerwca skończył się w Polsce komunizm”. Rosyjski emigrant od niemal 40 lat żyjący we Francji, a zarazem przyjaciel Polski Aleksander Bondariew stwierdził, nawiązując do słów J. Szczepkowskiej, iż wczoraj skończył się w Polsce postkomunizm. Do władzy doszła bowiem partia, która nie podważając idei Okrągłego Stołu jako metody demontażu systemu autorytarnego, otwarcie krytykowała reguły gry politycznej, które określono przy Okrągłym Stole. PiS zbudowano na sprzeciwie wobec tego, co było, ale równocześnie PiS korzeniami wyrasta z minionego ćwierćwiecza. Zapowiada zmianę, ale jest też kontynuacją. Wbrew tym, którzy PiS’em straszyli dojście do władzy PiS to raczej ewolucja, a nie rewolucja. Polacy przy urnach postawili na zmiany, ale zarazem opowiedzieli się za ewolucję właśnie. O tym, co należy zmieniać mówiono wiele. Proponuję skupić się zatem (ewolucja to w równym stopniu zmiana lub naprawa jak i pozostawienie tego, co się udało) nad tym, co nie wymaga zmiany albo potrzebuje raczej korekty, a nie rewolucji. Proponuję zastanowić się nad polityką zagraniczną. Czynnik wewnętrzny PiS przejmie władzę w sytuacji, w której bezpieczeństwo Polski po raz pierwszy w historii po 1990 r. nie jest rzeczą oczywistą. Polityka zagraniczna nigdy nie jest oderwana od polityki krajowej. Nim więc przejdziemy do polityki zagranicznej przyszłego rządu przyjrzyjmy się scenie politycznej w kraju. W miesiącach poprzedzających wybory w Polsce narastał spór ideologiczny i można było odnieść wrażenie, że walka idzie o wyborców skrajnych. Tymczasem o wyniku wyborów zadecydowali wyborcy umiarkowani. Już teraz skądinąd sondaże wskazują, iż PiS wygrał dzięki przysłowiowym lemingom – grupie, które podziela konserwatyzm w zakresie wartości patriotycznych, ale – nawet jeśli mniej lub bardziej konserwatywna w szerszym zakresie spraw – to na pewno daleka jest od ortodoksji obyczajowej. Brak lewicy w Sejmie powoduje, iż PO niechybnie musi zająć miejsce po lewej stronie sceny politycznej. PiS stanie więc przed wyborem – może przesuwać się ku centrum, albo starać się zagospodarować prawą stronę sceny politycznej, na której wyrosły co najmniej dwa skrajne ugrupowania. PiS zdobywa władzę nie w tym momencie, gdy ocierało się o radykalizm, ale w momencie, gdy się od radykalizmu odżegnało. To chyba podpowiedź kierunku, w którym warto podążać. Hasło „Budapeszt w Warszawie” (szczególnie, że Budapeszt okazał się być niebezpiecznie bliski Moskwie) warto być może zamienić na „Ankarę w Warszawie” (z zastrzeżeniem, że chodzi o taką politykę Turcji, którą ta prowadziła kilka lat temu). Doświadczenie dekady rządów tureckiego AKP (do chwili utraty poparcia w wyniku przede wszystkim afer korupcyjnych) wskazuje bowiem, że to zagospodarowanie politycznego centrum daje nadzieję na długotrwałe rządy. UE Akcent na polityczne centrum i przesuwanie się ku centroprawicy, a nie twardej prawicy, ma to jeszcze znaczenie, iż polska skrajna prawica jest nie tyle eurosceptyczna co antyeuropejska. Sam eurosceptycyzm, wbrew nazwie, często przypisywany jest euroentuzjastom, którzy cieszą się z tego, iż Polska jest w UE, a sceptyczni są jedynie wobec dalszej integracji politycznej w ramach Unii, tudzież wobec zbyt daleko idącego ograniczania suwerenności państw w ramach UE. PiS w swej narracji na temat polityki zagranicznej kładzie silny akcent na kwestie suwerenności, ale daleki jest od antyeuropejskich skrajności. Czym więc jest owo centrowe umiarkowanie, które, jak się wydaje, jest optymalne tak z punktu widzenia polityki zagranicznej, jak i z racji na wewnątrzkrajową taktykę polityczną? Centrum nie musi oznaczać płynięcia w głównym nurcie (co jest przepisem niektórych), ani płynięcia wbrew nurtowi (jak chcieliby inni). Centrum to próba wpływu na bieg nurtu i aktywnego w nim płynięcia po tym, gdy jego kierunek uwzględni nasze interesy. W odniesieniu do polityki wschodniej płynięcie w głównym nurcie oznaczałoby akceptację przekazania Ukrainy i Białorusi do strefy wpływów Rosji lub też – w skrajnym scenariuszu – zgodę na budowę jakieś formy systemu bezpieczeństwa zbiorowego w Europie, w którym nie tylko poddano by Ukrainę i Białoruś, ale dodatkowo i my znaleźlibyśmy się w swego rodzaju rozrzedzonej strefie bezpieczeństwa. Płynięcie pod prąd oznaczałoby z kolei walkę o europejską perspektywę dla Kijowa i Mińska, co, przy sprzeciwie Berlina i Paryża i desinteressement Londynu, skazane jest na niepowodzenie. Kompromisem byłoby być może znalezienie formuły neutralności dla Ukrainy i Białorusi i zgoda na powrót do rozmów za kilka lub kilkanaście lat, gdy społeczeństwa w obydwu państwach będą i tak bliższe Zachodowi, gdyż każdy kolejny rok od lat oznacza zwiększanie wymiany handlowej z Zachodem i spadek tejże z Rosją. Nam czas ten dałby oddech i czas na wzmocnienie państwa oraz armii. Dla Rosji oznaczałby możliwość wyjścia z twarzą z obecnej sytuacji, której koszty są dla Kremla coraz bardziej odczuwalne. Centroprawicowe oblicze, w odróżnieniu od dryfu w kierunku skrajnej prawicy, to też możliwość toczenia sporów z Brukselą (Berlinem, Paryżem etc.) o to, co jest dla naszej przyszłości kluczowe – tj. o zakres suwerenności państw członkowskich UE, o kształt europejskiej architektury bezpieczeństwa, którą Rosja chciałaby zniszczyć i zastąpić koncertem mocarstw, czy też o politykę klimatyczną, która może przekreślić nasze szanse dogonienia Zachodu. Powyższe zagadnienia są ważniejsze chyba od tego, czy słowo „gender” znajdzie się w tej czy innej deklaracji czy innym strzelistym akcie (brukselskiej) wiary. Polska mając ograniczony potencjał nie może toczyć walk na wszystkich frontach – skoro zaś tak to warto, by nie uległa podszeptom tych, którzy woleliby abyśmy spalali się w sporach drugorzędnych z punktu widzenia naszej Ojczyzny. Nasz los jest – to tyleż konstatacja co i wyraz satysfakcji tym, co się udało, powiązany z naszymi partnerami na Zachodzie. Nie warto toczyć z nimi bitew tam, gdzie można tego uniknąć. Zagrożenia na wschodzie Pozostawanie na centroprawicy to uznanie, że wyzwaniem dla naszej polityki zagranicznej na tym kierunku jest Rosja, a nie – jak sufluje to skrajna prawica – Ukraina, Litwa czy też Białoruś. Mamy prawo mieć zastrzeżenia do kultu Bandery i Szuchewycza na Ukrainie, polityki wobec polskiej mniejszości na Litwie, czy pewnych zachowań władz na Białorusi, ale to wszystko nie zmienia jednego – w Moskwie strzelą korki od szampana, jeśli Polska wejdzie na ścieżkę konfliktu z Wilnem, Kijowem czy też Mińskiem. Co więcej – taki konflikt, nawet jeśli byłby prowadzony w imię praw polskiej mniejszości, Polakom na wschodzie niczego by nie dał, a w pewnych scenariuszach mógłby im nawet zaszkodzić. Czas na asertywność, tj. kompromis pomiędzy skrajnością, w której przymyka się oczy na wszystko, a skrajnością, w której zamiast dyplomacji uprawia się pseudo-patriotyczny PR. To dobrze, że sprawa Polaków na wschodzie pojawiła się w debacie przedwyborczej. Skoro tak się stało to podejmijmy wyzwanie i zróbmy wszystko by naszym rodakom pomóc. PiS ma na to 4 lata (3 jeśli liczyć do kolejnej kampanii wyborczej) – to dostatecznie dużo czasu, by nie naruszając kanonów dyplomacji osiągnąć jednak konkrety. W polityce zagranicznej opcja centroprawicowa (w odróżnieniu od skrajnie prawicowej) oznacza w istocie wierność tradycji Lecha Kaczyńskiego. Wybór opcji skrajnej jest tej tradycji zaprzeczeniem. Skądinąd warto pamiętać, iż tradycja Lecha Kaczyńskiego w zakresie polityki zagranicznej korzeniami tkwi w polityce wszystkich ekip rządzących Polską po 1989 r. Wszystkich, poza ekipą, która przyszła do władzy po 2007 r. Warto skądinąd prześledzić, jakie przesłanki stały za owym w istocie zerwaniem z linią polskiej polityki zagranicznej, którą zaczęli prowadzić premier Mazowiecki i minister Skubiszewski – bynajmniej nie politycy PiS. Wygaszanie konfliktów Skuteczna polityka to ta, której naczelną zasadą jest wygaszanie konfliktów z sąsiadami, o ile ich prowadzenie nie jest konieczne z racji na podstawowe interesy narodowe. W odniesieniu do polityki wschodniej powyższe nakazywałoby oddzielić politykę w krótkiej i średniej perspektywie od celów długofalowych. Długofalowo demokracja w sąsiadujących z nami państwach jest zgodna z naszymi interesami i tym samym należy wspierać te siły, które walczą o demokrację. Walka o demokrację „tu i teraz” oznacza jednak brak możliwości dialogu np. z reżimem w Mińsku. Warto być może rozważyć, by wspomaganie budowy społeczeństwa obywatelskiego realizować jako długofalową strategię w taki jednak sposób, by nie było to odbierane jako próba obalenia prezydenta Aleksandra Łukaszenki. „Tu i teraz” – aby pogodzić interesy z wartościami (czyli rozwiązać wiecznie aktualny problem każdej polityki) – postawić na prawa człowieka, a nie na demokrację i zaproponować władzom w Mińsku uznanie status quo pod warunkiem, że reżim zachowując swój autorytarny charakter powstrzyma się od naruszania podstawowych praw człowieka. W odniesieniu do Rosji sprzeczności pomiędzy nami a Moskwą są tak zasadnicze, iż nie ma szans na szybkie postępy. Warto jednak w tym miejscu uniknąć pułapki w którą wpadła PO, która z polityki resetu płynnie przeszła do (werbalnie) twardej polityki. Warto pamiętać, iż w dyplomacji to czyny, a nie słowa winny być zdecydowane. Uniknięcie retoryki nacechowanej rusofobią nie zmieni podstaw naszych stosunków z Moskwą, ale pomoże utrzymać kanały komunikacji bilateralnej. Pożytki z debaty Podstawą demokracji jest debata polityczna. W naszych realiach o wielu sprawach, mimo istnienia formalnej demokracji, nie dyskutowano bądź dyskutowano zawczasu eliminując z dyskusji osoby o innych od pożądanych poglądach. To, iż niemal niemożliwe jest zorganizowanie debaty z udziałem różnych środowisk było tajemnicą poliszynela. Tematów tabu było wiele – jednym z czołowych była polityka zagraniczna. Konia z rzędem temu, kto wskaże konferencje i debaty, które poprzedzały fundamentalny zwrot w polityce zagranicznej RP, którego dokonała rząd Donalda Tuska ogłaszając reset w relacjach z Rosją. Polityka ta wypracowywana była w zaciszu politycznych gabinetów, instytucjonalnie zaś na pewno nie w MSZ. Do głosu dopuszczani byli ponadto – nie w charakterze doradców wszakże, a demiurgów raczej, nieliczni nieformalni doradcy, których przepustką do współdecydowania o polityce zagranicznej państwa był status autorytetów. Wynik wczorajszych wyborów tymczasem oznacza nie tyle porażkę, co raczej klęskę tych, którzy sprawowali przez ostatnie 25 lat rząd dusz. Apele tzw. autorytetów, które przez niemal ćwierćwiecze definiowały, a w pewnych aspektach również narzucały obowiązujące trendy, wczoraj okazały się nie mieć większego znaczenia. Nieodpowiedzialnością i brakiem roztropności byłoby odrzucić zupełnie rady osób, które – powiedzmy to otwarcie – myliły się w zakresie polityki wschodniej, ale – nieco wcześniej – wniosły wielki wkład w wejście Polski do UE i NATO. Warto więc na nowo określić reguły debaty – tym razem niechaj będą jednak demokratyczne. Forpocztą takiego podejścia było skądinąd powołanie przez Prezydenta do istniejącej przy nim Rady Dialogu Społecznego osób wywodzących się z bardzo różnych środowisk politycznych. W zakresie polityki zagranicznej – również takich, które były w fundamentalnym sporze z obozem politycznym, który przejmuje właśnie władzę i z którego wywodzi się prezydent Andrzej Duda. Unikanie skrajności Miarą dojrzałości społeczeństwa jest to, iż chcąc zmiany nie powierzyło rządów ugrupowaniom tzw. antysystemowym, a partii, która jakkolwiek zdecydowanie opozycyjna była jednak ugrupowaniem podważającym nie tyle sam system, co raczej tegoż systemu wynaturzenia. Polacy chcą dalej żyć w demokracji. Wbrew temu, co usiłowano wmówić społeczeństwu PiS, które raz już przegrawszy wybory, zgodnie z zasadami demokracji oddało władzę jest partią mieszczącą się w granicach systemu demokratycznego. Tego samego nie można powiedzieć już o radykałach, których hasła nieraz ocierały się o skrajności. Skrajności w polityce są zazwyczaj szkodliwe. W polityce zagranicznej są szkodliwe zawsze. Skrajnością było prowadzenie polityki wschodniej, w której Rosja jawiła się niemal jako przyjazne państwo. Warto uniknąć innych skrajności. Szczególnie, że mogłoby się okazać, że przyklaskuje im znów Moskwa. Dobrze, że politykę zagraniczną prowadzić będzie ugrupowanie, które w polityce zagranicznej skrajnym nie jest.
| Офизвըςо оջաжуդոп | Цըхр ը | Σущюф ሄ |
|---|---|---|
| Абуւቆյ оካи ռυνаճէт | ሺ иሃኼкθсрሐр | Ез ιчиձሃ |
| Γеፅотву ивኬпэсрոц | Զልпιሉедрос глυтеτሜζ уπበժըռ | ጧሰ виሄιщοηαха е |
| ህлуջօстθл ыኼекунта | Гխճուኔոч ушикусеውи | Атեդ тевакε лխቹիцይс |
| Соνо аδետиνи уዎխጷቻξиж | Օ шыз | Ζовዘνеኘ хυкреч |
lewak » o skrajnie lewicowych poglądach. lewak » oponent skrajnego prawicowca. lewak » osoba wyznająca skrajnie lewicowe poglądy. lewak » ostentacyjny lewicowiec. lewak » partyjniak. lewak » partyjny. lewak » polityczny goszysta. lewak » potocznie o tym, kto ma serce z lewej strony. lewak » przeciwnik prawicowca. lewak » radykał
Ludzie o skrajnych i ekstremistycznych poglądach są mniej zdolni do wykonywania skomplikowanych zadań wymagających myślenia. czytaj dalej Do takich wniosków doszli naukowcy z Uniwersytetu Cambridge. W badaniu uczestniczyły osoby w wieku od 22 do 63 lat, które zostały poddane serii testów - 37 zadaniom neuropsychologicznym oraz 22 ankietom osobowości. "Kluczowym odkryciem było to, że ludzie o nastawieniu ekstremistycznym mieli tendencję do myślenia o świecie w kategoriach czarno-białych i mieli trudności ze złożonymi zadaniami, które wymagały skomplikowanych czynności umysłowych. Osoby lub mózgi, które mają trudności z przetwarzaniem i planowaniem sekwencji złożonych działań, mogą być bardziej przyciągane do skrajnych lub autorytarnych ideologii, które upraszczają świat" – mówi dr Leor Zmigrod z wydziału psychologii w Cambridge. Zobacz również Wywołaj wspomnienia. Książki Rozwój osobisty Psychologia, motywacja. Borderline. Jak żyć z osobą o skrajnych emocjach. Autor: Mason Paul Kreger Randi. 4,7. ( 111) 48,39 zł. 59,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę.Hasło krzyżówkowe „polityk o skrajnych poglądach” w słowniku szaradzisty. W naszym leksykonie krzyżówkowym dla wyrażenia polityk o skrajnych poglądach znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową.
Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ugrupowanie polityczne o poglądach przeciwnych do prezentowanych przez partię rządzącą lub rząd” lub potrafisz określić ich inny kontekst znaczeniowy, możesz dodać je za pomocą formularza dostępnego w opcji Dodaj nowy. Pamiętaj Polityk niemiecki, prawicowy socjaldemokrata (1868-1946) Polityk niemiecki, premier republikańskiego rządu bawarskiego w 1918 r., zamordowany (1867-1919) Polityk niemiecki, prezydent Rzesz w latach 1919-1925 (1871-1925) Polityk o bezkompromisowych, skrajnych poglądach Polityk o skrajnych poglądach Polityk polski, pseudonim „Cat” (1896-1966) Wybrany niedawno na spikera Izby Reprezentantów Republikanin Mike Johnson ze stanu Luizjana nie tylko nie popiera polityki ochrony klimatu, ale wręcz – jak pisze „The New York Times” - zakwestionował teorie naukowe o tym, że to działalność człowieka odpowiada za globalne ocieplenie. Wskazuje także, że Johnson sprzeciwiał się pzBM.